Η καλλιέργεια της γης απαιτούσε πάντοτε επίπονες προσπάθειες με αμφίβολη έκβαση. Πολλές ήταν οι αιτίες που μπορούσαν να αναιρέσουν τους κόπους μιας χρονιάς μέσα σε ελάχιστα λεπτά και κάθε άλλο παρά προβλέψιμες. Οι μικροπαραγωγοί ναι μεν κάλυπταν τις δικές τους βασικές ανάγκες αλλά δεν είχαν τη δυνατότητα για κάτι πέρα από αυτό. Έστω και μια μικρών απαιτήσεων οικογενειακή παραγωγική μονάδα απαιτούσε σημαντική εργασία και γινόταν με αρκετή δυσκολία.
Όλα αυτά τα άλλαξε με ταχείς ρυθμούς η βιομηχανική επανάσταση και η εξέλιξη της τεχνολογίας. Τόσο η έρευνα, με τις εντυπωσιακές της ανακαλύψεις στην χημεία και τη βιολογία, όσο και η δημιουργία μηχανημάτων που απλοποιούν πολύ την εργασία του παραγωγού έδωσαν χέρι βοήθειας στον καλλιεργητή.
Οι μεγάλοι καλλιεργητές δεν χρειάζονται πια πολλά εργατικά χέρια για να σπείρουν, να οργώσουν, να συλλέξουν την σοδειά. Ακόμα και το πότισμα έγινε εύκολο με την εξάπλωση του δικτύου ύδρευσης στο μεγαλύτερο μέρος των καλλιεργήσιμων εκτάσεων του πλανήτη.
Η πρόοδος αυτή πέρασε και στην καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων σπόρων, ανθεκτικών σε κάποιες ασθένειες. Οι παραδοσιακοί (οργανικοί – βιολογικοί σπόροι) εγκαταλείφθηκαν και σε κάποιες περιπτώσεις εξαφανίστηκαν.
Η βιομηχανοποίηση δεν σταμάτησε εδώ. Για την ανάπτυξη των φυτών δημιουργήθηκαν χημικά λιπάσματα και για την προστασία τους διάφορα φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα. Η κοπριά και ο χούμος χρησιμοποιείται πλέον μόνο από μικροκαλλιεργητές και αυτό συνήθως σε συνδυασμό με κάποια χημικά λιπάσματα, ακόμα και αν η παραγωγή τους προορίζεται και για δική τους κατανάλωση. Η αμειψισπορά (συγκαλλιέργεια), η εναλλαγή καλλιεργειών και το σκάλισμα έδωσαν τη θέση τους στα φυτοφάρμακα που καταπολεμούν ζιζάνια και βλαβερά έντομα ευκολότερα και αμεσότερα.
Βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία
Στην κτηνοτροφία, η ελεύθερη βοσκή έγινε αυτοματοποιημένη. Αντί τα ζώα να βρίσκουν μόνα την τροφή τους, τους έρχεται κατ’ ευθείαν «στο πιάτο» χωρίς να χρειάζεται να πάρουν βήμα. Οι τροφές δεν παράγονται πλέον αλλά αγοράζονται από αντίστοιχες βιομηχανίες σε όλο τον κόσμο με αμφίβολη ποιότητα, ανύπαρκτους ελέγχους και ψεύτικες πιστοποιήσεις.
Τα ζώα δεν είναι πια ελεύθερα αλλά στεγασμένα σε μικρό χώρο. Οι ασθένειες αναπτύσσονται και μεταδίδονται πολύ ευκολότερα. Όμως και εδώ έχουμε την λύση των αντιβιοτικών και άλλων φαρμάκων. Και ας μην ξεχάσουμε τις αυξητικές ορμόνες ή την τροφή που παράχθηκε σε έδαφος επιβαρυμένο με φυτοφάρμακα και άλλα σκευάσματα.
Το αποτέλεσμα
Η επιθυμία μας για πλούσια και ποικίλη διατροφή έχει πραγματοποιηθεί. Έχουμε, στην εποχή μας, τη δυνατότητα να καταναλώνουμε πρωτεϊνη (στη μορφή κρέατος ή ψαριού), τυρί, αυγά και άλλα όχι μόνο καθημερινά αλλά και σε κάθε γεύμα και σε διάφορες μορφές και ποικιλίες. Γιατί ο παραγωγός μπορεί με σαφώς λιγότερη εργασία να έχει εξαιρετικά περισσότερη παραγωγή σε λαχανικά, όσπρια, κρέας και πουλερικά, γαλακτοκομικά, αυγά, σιτηρά ….
Η αυξημένη παραγωγή έφερε την αυξημένη κατανάλωση και την ακόρεστη ζήτηση για όλο και περισσότερα τρόφιμα σε διάφορες μορφές και συσκευασίες. Όλα αυτά σε δηλητηριασμένο έδαφος, με κακοποιημένα ζώα και με ακατάλληλο νερό.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η οικολογική μας συνείδηση σταματάει εδώ. Είναι δείγμα «κακοπέρασης» για τον σημερινό άνθρωπο να πρέπει να φάει κρέας μία ή δύο φορές την εβδομάδα, να έχει μία απλούστερη και πιο στοιχειώδη τροφή ανά γεύμα, να τρώει λαχανικά και φρούτα εποχής και να έχει λιγότερα πεταμένα τρόφιμα και σκουπίδια από συσκευασίες αυτών. Είναι, προφανώς, αδιανόητο για τον άνθρωπο του σήμερα να συνδέσει την καταστροφή του περιβάλλοντός του με τις δικές του πράξεις και να ψάξει για τη δική του λύση.
