Βιολογικά Πουλερικά

Με ιστορία κατανάλωσης χιλιάδων ετών σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της γης, τα πουλερικά έρχονται πρώτα σε προτίμηση από όλες τις ζωικές πρωτεΐνες. Συνοδεύουν μικρά γεύματα, δημιουργούν κυρίως πιάτα εξαιρετικής γεύσης και ευρηματικότητας από τα εκατομμύρια των σεφ ανά τον κόσμο και εκτρέφονται σε όλο τον πλανήτη. Μεγαλύτερη παραγωγή (και κατανάλωση) σε πουλερικά έχει η Κίνα.

Στην οικογένεια των βιολογικών πουλερικών ανήκουν τα παρακάτω:

1. Βιολογικό κοτόπουλο
2. Βιολογική γαλοπούλα
3. Βιολογική πάπια
4. Βιολογική χήνα

και άλλα πτηνά με σαφώς μικρότερη κατανάλωση. Πρόκειται για εξημερωμένα πτηνά που έχουν αποξενωθεί από τα “άγρια” αδέρφια τους. Η εκτροφή των πουλερικών γίνεται για το κρέας τους αλλά και για τα αυγά τους. Η ποιότητα και τα θρεπτικά στοιχεία τους εξαρτώνται από πολλές παραμέτρους όπως το είδος του ζώου, την τροφή του, τις συνθήκες διαβίωσής του και την περιοχή.

Πιο γενικευμένα, τα πουλερικά αποτελούν καλή πηγή ζωικής πρωτεΐνης σε συνδυασμό με κάποιες βιταμίνες της οικογένειας Β και πολύτιμα στοιχεία όπως το ασβέστιο και ο ψευδάργυρος.

Τα βιολογικά πουλερικά έχουν καταλάβει σημαντικό μέρος της αγοράς βιολογικών προϊόντων. Η τιμή τους είναι αρκετά αυξημένη σε σχέση με εκείνη των συμβατικών. Τί έχουν να προσφέρουν σε αντάλλαγμα; Το εξαιρετικής ποιότητας κρέας τους και την αξεπέραστη γεύση τους. Αυτός είναι και ο λόγος που η κατανάλωσή τους αυξάνεται χρόνο με το χρόνο και αποτελεί επιλογή κυρίως οικογενειών με μικρά παιδιά.

Η εντατική εκτροφή πουλερικών

Μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα, η εκτροφή τους γινόταν σε μικρή ή μεσαία κλίμακα και η αγορά στηριζόταν κυρίως στην τοπική παραγωγή. Η εποχή αυτή έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Η εκτροφή των πουλερικών γίνεται πλέον (και σχεδόν αποκλειστικά) σε μεγάλες μονάδες που θυμίζουν περισσότερο βιομηχανίες, με συνθήκες που φέρουν σημαντικές αλλοιώσεις τόσο στην υγεία του πτηνού όσο και στην ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος.

Υπάρχουν πολλά θέματα που εγείρουν ερωτήματα αλλά και σοβαρές αντιρρήσεις για τον τρόπο που γίνεται η εκτροφή τους. Ένα από αυτά είναι η μεταχείριση των πτηνών, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής τους όσο και κατά τη θανάτωσή τους. Ενώ κάποιος βαθμός “ανθρώπινης μεταχείρισης” έχει επιτευχθεί (επιβληθεί μάλλον) για τις άλλες κατηγορίες κρέατος, στα πουλερικά δεν υφίσταται κάτι τέτοιο.

Η εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών φέρει διπλό αποτέλεσμα στα πουλερικά. Έχει αυξητικές ιδιότητες και δεν επιτρέπει την εμφάνιση ασθενειών. Για την παραγωγή κρέατος χωρίς υπολείμματα αντιβίωσης, η χορήγησή τους σταματάει αρκετές μέρες πριν τη σφαγή του πτηνού.

Στη μεγάλη άνοδο της κατανάλωσης βιολογικών πουλερικών έχει συμβάλει το γεγονός ότι σε πουλερικά συμβατικής (εντατικής) εκτροφής, βρέθηκαν ίχνη αρσενικού (ουσία τοξική για τον άνθρωπο). Το αρσενικό χρησιμοποιείται στην τροφή σαν αυξητικός παράγοντας. Παρά το γεγονός ότι πολλές οργανώσεις (ανάμεσά τους και το FDA των ΗΠΑ) έχουν διαβεβαιώσει το κοινό ότι τα όρια που βρέθηκαν είναι πολύ χαμηλά, αυτό, όπως είναι φυσικό, δεν έχει φανεί και τόσο θετικό στα μάτια του αγοραστικού κοινού.

Όσο για τις αυξητικές ορμόνες, έχουν (επίσημα) καταργηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Όμως δε φαίνεται να έχει γίνει κάτι τέτοιο σε άλλες χώρες που εξάγουν τα προϊόντα τους σε όλο τον κόσμο. Σε αντίθεση με τα βιολογικά πουλερικά, τα συμβατικά σφάζονται στο μισό χρόνο, έχουν, δηλαδή, φτάσει το επιθυμητό βάρος μέσα σε μόνο 35 με 45 μέρες. Σε πολλές περιπτώσεις, το βάρος τους αυξάνεται όχι μόνο γρήγορα αλλά και αφύσικα πολύ, δημιουργώντας πουλερικά “γίγαντες”.