Οι θάνατοι αυτοί συμβαίνουν σε χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, στον επονομαζόμενο αναπτυσσόμενο (τρίτο) κόσμο. Να ξεκαθαρίσουμε ότι εδώ μιλάμε για τον ακούσιο υποσιτισμό, δηλαδή για ανθρώπους που δεν μπορούν να τραφούν γιατί δεν έχουν οικονομικούς πόρους ή δεν μπορούν να βρουν τροφή. Δεν αναφερόμαστε στον υποσιτισμό που προέρχεται από ανορεξία ή κάποια άλλη ασθένεια.
Στο ένα τμήμα του πλανήτη (το ανεπτυγμένο) οι κάτοικοι λαμβάνουν πολύ περισσότερη τροφή από αυτή που μπορούν να καταναλώσουν και ένα μεγάλο μέρος της καταλήγει στα σκουπίδια. Στο υπόλοιπο τμήμα του πλανήτη όμως (που είναι και το πολυπληθέστερο) οι περισσότεροι κάτοικοι παλεύουν ακόμα και για μια μπουκιά τροφής.
Αιτίες υποσιτισμού, της μεγαλύτερης «επιδημίας» του πλανήτη
Θα ακούσουμε πολλές θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν τους λόγους που ένα τόσο μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού δεν μπορεί καν να τραφεί.
Ο υπερπληθυσμός
Το 1920 ο πληθυσμός της Γης δεν ξεπερνούσε τα 2 δισεκατομμύρια. Η αύξηση του πληθυσμού γινόταν με ήπιο τρόπο χωρίς ιδιαίτερες αυξομειώσεις.
Μετά το 1920 η καμπύλη της πληθυσμιακής αύξησης άρχισε να αυξάνει κλίση και μέχρι το 1950 η Γη είχε φτάσει τα 2,5 δισεκατομμύρια. Η μεγάλη πληθυσμιακή έκρηξη ξεκίνησε μετά το 1950 και μέσα σε 60 χρόνια ο πληθυσμός της Γης άγγιξε τα 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Για πολλούς αυτή είναι η κύρια αιτία του υποσιτισμού στον πλανήτη. Όμως η πείνα και ο υποσιτισμός υπήρχαν παντού στον πλανήτη πολύ πριν την πληθυσμιακή έκρηξη. Κάθε άλλο παρά πρόβλημα της εποχής είναι. Αυτό που έχει αλλάξει είναι οι αριθμοί και η κατανομή της στον χάρτη.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα
Με τη θερμοκρασία του πλανήτη να αυξάνεται, τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν αυξηθεί και ενταθεί. Οι τυφώνες, οι πλημμύρες, η ερημοποίηση και η παρατεταμένη ξηρασία αποτελούν τους σημαντικότερους παράγοντες μεταβολής της γεωμορφίας της κάθε περιοχής. Κάποιες φορές η μεταβολή αυτή είναι προσωρινή, άλλες όμως μόνιμη.
Αρκετές, μέχρι πρόσφατα καλλιεργήσιμες εκτάσεις είναι πλέον αδύνατο να καλλιεργηθούν. Αυτό είναι για κάποιους ο κύριος λόγος ύπαρξης του υποσιτισμού στη Γη. Δυστυχώς όμως, ούτε αυτό είναι αλήθεια. Σε όλο τον πλανήτη έχουν πραγματοποιηθεί πολλά και τεράστια έργα για τη μετατροπή άγονης ή δυσπρόσιτης γης σε καλλιεργήσιμη. Με εκτροπές λιμνών και ποταμών, με την κοπή εκατομμυρίων δέντρων, με την κατασκευή μεγάλων φραγμάτων και με αποξηράνσεις ελών και άλλων απρόσιτων μέχρι τώρα εκτάσεων, η καλής ποιότητας καλλιεργήσιμη γη είναι πλέον αρκετή.
Η κατανομή της παραγωγικής γης κατά άτομο δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη. Με τον όρο «κατατομή παραγωγικής γης» εννοούμε την γη (σε στεριά ή θάλασσα) που μπορεί να δώσει τροφή. Στην μέτρηση αυτή δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι έρημοι, οι παγετώνες και οι ωκεανοί. Λαμβάνονται όμως υπ’ όψιν οι λίμνες και η θάλασσες καθώς και η ξηρά. Έτσι, με τις πιο πρόσφατες μετρήσεις, σε κάθε άνθρωπο του πλανήτη (βρέφος, παιδί, ενήλικα και ηλικιωμένο) αντιστοιχούν 20 στρέμματα γης !!! Αν αυτά ισοκατανεμηθούν. Και εδώ βρίσκεται ο πραγματικός λόγος της ύπαρξης του υποσιτισμού στον πλανήτη …
Η άνιση κατανομή της γης
Μια τετραμελής οικογένεια μπορεί θαυμάσια να καλύψει τις περισσότερες ανάγκες της με μια σωστά εκμεταλλευόμενη έκταση 5 στρεμμάτων. Στην έκταση αυτή μπορούν να καλλιεργηθούν πολλά λαχανικά, να φυτευτούν κάποια καρποφόρα δέντρα και να εκτρέφονται μικρά ζώα και πουλερικά. Αν στην έκταση αυτή υπάρχει και θερμοκήπιο, τότε η παραγωγή αυξάνεται αλλά και προστατεύεται σημαντικά.
Αν λοιπόν λάβουμε υπ’ όψιν ότι η γη που αναλογεί σε κάθε άτομο, με τα σημερινά πληθυσμιακά δεδομένα, είναι 20 στρέμματα, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι σίγουρα δεν φταίει ο λεγόμενος υπερπληθυσμός αλλά ούτε και τυχόν ακραία φυσικά φαινόμενα για μια τέτοιου βαθμού έξαρση του υποσιτισμού.
Μια σωστότερη κατανομή της γης με σωστή εκπαίδευση πάνω στη χρήση της θα έλυνε οριστικά το πρόβλημα της πείνας στον κόσμο. Επιπλέον, οι νέες καλλιέργειες (υδροπονική, αεροπονική, ακουαπονική) μας δίνουν τη δυνατότητα παραγωγής από 3 ως και 5 φορές μεγαλύτερης από εκείνη της παραδοσιακής καλλιέργειας. Τη θεωρητική λύση την γνωρίζουμε, η εφαρμογή της όμως αποτελεί μια ουτοπία.
